कृष्ण के श्रेष्ठ काल्स
योकोहामा जापान
टुकुटुकु हिड्ने नानीजस्तै भाथ्यो जापान
मार्च एघारमा
जुनदिन
९ रेक्टर स्केलको भयानक भूकम्पले
घरहरु
निकैबेर दाँयाबाँया लच्किएका थिए
तर
रोक्न सकेनन जापानी प्रविधिले
न त
फुकुसिमा र सेन्दाईका पक्कि घरहरुलाई थामेर रोक्न सके
न अनाबिक भट्टी पड्किनबाट जोगाउन सके
प्रकृति त आखिर प्रकृतिनै रहेछ
तथापी,
जीवन बचाउन मान्छेहरु भागाभाग गर्दैथिए.
कोहिभने,
डराएर भित्रभित्रै टेबलमुनि लुक्दै थिए
तर रोकेन भूकम्प
आखिर, ध्वस्त बनाएरै छाड्यो
कयौंबर्ष लगाएर बनेका ती बिकसित शहरहरु
तर,
यी अविचलित जापानीहरु
सडक चर्कादाचर्कदै, घर हल्लिदा हल्लिदैपनि खालीखुट्टा दौडदै थिए
बाँच्ने आशामा
तर फेरी
अर्को बिपत्ति,
प्रविधिलाई धम्कि दिनलाइ होकी ?
खै किन हो?
बेतोडको रफ्तारमा मुठी कसेर आयो
डरलाग्दो सुनामी.......
फेरीपनि
जापान प्रकृतिसंग जित्न सकेन
किनकि,
चाहेर पनि छेक्न सकेन सुनामीलाई
बरु
१७ मिटर अग्ला अनि बलिया पर्खाललाइ पनि
फोडेर बगाइदियो...
अनि,
भूकम्पबाट बचेका घरहरुलाई पनि
कठै!
सोतर पारि मिल्काइदियो
र बनायो
बेग्लै, अति कहालीलाग्दो
डरलाग्दो
एउटा नयाँ
प्राकृतिक मसानघाट...
जहाँ,
धेरै अग्ला गगनचुम्बी
बलिया घरहरुको लास गाडिएको थियो
चितामा
महंगा गाडीहरुपनि जल्दै थिए
सिकर्मी, डकर्मी र इन्जिनिएर हरुपनि
खरानी बन्दै थिए
र भन्दैथिए
लौन, बचाऊ हामीलाई र अझै बाँच्न देउ
एकदिन
अबस्य पनि प्रकृतिलाई जितेर देखाउनेछौ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment